ANDRIOLLÓWKA » Nr 34_ 18.09.2011 » Andriolli w Muzeum Etnograficznym
WARSZAWA Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie, ul. Kredytowa 1, w ramach obchodów Dnia Dziedzictwa na Mazowszu w 2011 roku ( www.edd2011.pl ) zaprasza dnia 18 września 2011 r. o godzinie 12.00 na otwarcie cyklu wystaw i wykładów pt. Andriolli i styl nadświdrzański znany jako świdermajer.
Program obchodów Dnia Dziedzictwa na Mazowszu w 2011 roku w Państwowym Muzeum Etnograficznym w Warszawie:
godzina 12.00 - 12.30
- wernisaż wystawy "Andriolli - życie i twór-czość" (hol PME)
- wernisaż wystawy "Współczesny Świdermajer" (hol PME)
- wernisaż wystawy "Folk w Świdermajerze" i prezentacja ceramiki "Misa w stylu folk" (hol PME)
- występ kapel ludowych z woj. mazowieckiego
godzina 12.00-14.00
- "Tatuaże w stylu świdermajer" - tatuaże z henny z motywami ze zdobień świdermajerów
- warsztat stolarski Henryka Jesiotra - "Zdobienia w stylu świdermajer"
godzina 12.30-15.00
cykl wykładów (podziemia PME):
g. 12.30 - 13.00 wykład Roberta Lewandowskiego "Brzegi Andriollego"
g. 13.00 - 13.30 wykład Anny Radomskiej "Styl nadświdrzański"
g. 13.30 - 14.00 wykład Marka Przepiórki "Współczesny Świdermajer"
g. 14.00 - 14.30 wykład Piotra Kiborta "Andriolli w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie"
g. 14.30 - 15.00 wykład Joanny Bartuszek "Andriolli w zbiorach Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie"
g. 15.00 - 15.30 spektakl dotyczący życia i twór-czości Andriollego w wykonaniu uczniów z Gim-zjum nr 4 w Otwocku
godzina 15.30 - 17.00
samodzielne zwiedzanie wystaw Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie - w tym wystawy pt. Obrzędy doroczne z rysunkami m.in. E.M.Andriollego
Świdermajer to potoczna nazwa drew-nianej architektury nadświdrzańskiej, powstałej na południowy wschód od Warszawy (dzisiejszy Wawer, Józefów i Otwock) w latach 1880-1939, w czasach, gdy modne i popularne były letniska podwarszawskie oraz miasta ogrody.
Prekursorem stylu nadświdrzańskiego był znany ilustrator Elwiro Michał Andriolli (1836-1893), który od 1880 roku na ziemi
zakupionej po obu brzegach rzeki Świder planował według własnego projektu wznosić drewniane domy z przeznaczeniem na letni wypoczynek. Artysta szybko znalazł licznych naśladowców. Wprawni cieśle i snycerze w oparciu o wzory dworków i willi Andriollego, korzystając z szablonów wycinali ornamenty w deskach - ręcznie lub mechanicznie laubzegą. Kontynuowali i rozwijali dzieło zapoczątkowane przez artystę. Tworzyli w ten sposób chara-kterystyczną drewnianą architekturę, która po latach zaczęła dominować w bliższej i dalszej okolicy Brzegów Andriollego.
W architekturze nadświdrzańskiej nie funkcjonował jeden obowiązujący kanon zdobniczy. Dom najczęściej budowany był na planie prostokąta, a wokół obrastał licznymi werandami przeznaczonymi do letniego wypoczynku, czyli do latowania. Podstawowym budulcem dla dworków Andriollego, a następnie przez wiele lat dla budynków w stylu nadświd-rzańskim było drewno sosnowe, z którego wy-twarzano m.in. konstrukcję domu, więźby da-chowe i deski. Zewnętrzne detale architek-toniczne były obficie zdobione najczęściej orna-mentami geometrycznymi lub roślinnymi. Ozdoby pojawiały się w werandach, w szczytach budynków, w wieżach, w balustradach, w narożach domów, w szalunkach, a także przy oknach, gankach, daszkach, furtkach, ogrodze-niach oraz w altanach.
Ściągnij wersję w PDF.
|
